Gedicht
1/100

Thuis

Het zijn niet de muren, de ramen, het dak.

Thuis is vertrouwen, warmte, gemak.

Lopen in badjas, een tas koffie of twee.

Lummelen tot middag, een kwartier op ‘t wc.

Geen make-up, geen das, geen schoenen, geen jas.

Een hondje dat opspringt tegen je aan.

De afdruk van kinderhandjes tegen het raam.

Bij het avondrood een glas op het terras,

zelfgemaakte soep, een step op het gras.

Een speelse knipoog, een vluchtige zoen.

Thuis is liefde, geborgenheid,

Een onvervangbaar gevoel.