Moya De Feyter (1993) schrijft theaterteksten, proza en poëzie en is oprichter van de Klimaatdichters, een dichtersverbond dat zich met poëzie in al haar verschijningsvormen inzet voor een klimaatvriendelijkere wereld. In 2018 verscheen haar geprezen debuutbundel Tot iemand eindelijk. Eind mei 2019 kondigde de auteur met een bijzondere literaire performance haar nieuwe bundel aan. Massastrandingen is een caleidoscopisch prozagedicht. Het is een poging om op de kieren te dansen, tussen afgrond en verwachting, tussen mens en zeezoogdier. Moya De Feyter heeft met Massastrandingen de J.C. Bloem-poëzieprijs 2021 gewonnen. In het voorjaar van 2022 verscheen Een heel dun laagje, een poëtisch, filosofisch en persoonlijk onderzoek naar licht in al zijn vormen: als natuurlijk verschijnsel, als ritueel kompas, als tegenhanger van duisternis, als icoon van geluk, als deeltje, als golf. In honderden stukjes proza probeert Moya De Feyter het licht te naderen door er in alsmaar grotere omwegen omheen te dansen. In 2022 mocht Moya De Feyter de PrixFintroPrijs voor Nederlandstalige literatuur in ontvangst nemen.
de planeet heb ik nog nooit gezien
ik heb een paar straten gezien, een paar koeien
ik kan niet uit eigen ondervinding zeggen
dat ze rond is of aan de ene kant donker
en aan de andere kant licht
ik moet er genoegen mee nemen dat anderen zeggen
dat oceanen bestaan en ergens ook nog altijd
dieren die niet uit voederbakken eten