Moya De Feyter (1993) schrijft theaterteksten, proza en poëzie. In 2015 won ze Frappant, in 2017 de Poëziewedstrijd van de Universiteit Antwerpen en in 2012 én 2017 haalde ze de finale van Write Now. Haar alter ego Ambrosia is een van de literaire lichtekooien in het Poëziebordeel. Teksten werden gepubliceerd in Kluger Hans, Op Ruwe Planken en Deus ex Machina.
In 2018 verscheen haar geprezen debuutbundel Tot iemand eindelijk. Eind mei 2019 kondigde de auteur met een bijzondere literaire performance haar nieuwe bundel aan. Massastrandingen is een caleidoscopisch prozagedicht. Het is een poging om op de kieren te dansen, tussen afgrond en verwachting, tussen mens en zeezoogdier. Moya De Feyter heeft met Massastrandingen de J.C. Bloem-poëzieprijs 2021 gewonnen.
In het voorjaar van 2022 verscheen Een heel dun laagje, een poëtisch, filosofisch en persoonlijk onderzoek naar licht in al zijn vormen: als natuurlijk verschijnsel, als ritueel kompas, als tegenhanger van duisternis, als icoon van geluk, als deeltje, als golf. In honderden stukjes proza probeert Moya De Feyter het licht te naderen door er in alsmaar grotere omwegen omheen te dansen.
In 2022 mocht Moya De Feyter de PrixFintroPrijs voor Nederlandstalige literatuur in ontvangst nemen.
Sapkan
iedere ochtend knijp ik een citroen uit in een glas water
op sommige dagen heb ik medelijden met de citroen
op andere dagen niet
voor kerst kreeg ik een dure sapkan
ik begrijp niet waarom het sap pas in het glas mag
als het even in de kan is geweest
toch doe ik het nu altijd zo