Gedicht
1/1

Schep met een schelp het water van de zee in een kuil


Onvoorzien aan de zee is de eigenaardigheid
dat gedachten niet in woorden komen
maar in zilte lucht en wind

dat woorden er minder toe doen
dat ze vanzelf wind en adem worden
één als in wuivende haarlokken


liefelijk lokt zo de wind
lonkt zijn adem
wenkt zijn stem