Gedicht
1/1

IN HET RAAM

Om gelukkig te zijn, zei iemand,
hoef je je andermans geluk maar
in te beelden. Je beeldt het je in
en het zwelt in je op,
alsof die voorstelling binnenglipt langs de rand
van het halfdoorzichtige gordijn
waarmee je de verbeelding best kan vergelijken.

En als je nog een voorstelling zocht:
een jongen in een open raam, hangend
in zijn eigen armen, kin op zijn pols.
Hij verveelt zich, maar heeft er geen erg in.
Het is nog niet zo laat.