Gedicht
1/1

Beschadigingen

als de avond valt
zegt men dat de rotsen wandelen

de woestijn woelt en sleept haar lakens mee
er ontwaakt

een vrouw zonder beschadigingen, ze kleedt zich
voor een dagtocht, ze zeult geen geesten

mijlenlang
alleen met de schittering van zon en steenzout
alleen met het weidse netvlies

een blindheid

want wie in het licht kijkt weet
ze waren er altijd al
achter gesloten ogen de schaduwen van metaallak