Matthias Van de Velde (1987) is een schrijver met een vork in een wereld van soep. Hij schrijft nooit een woord te veel. Tenzij hij zich laat gaan.
Hij draagt zelf niets voor, dus roitenklasjt zijn kunstenaarsmaat hem op de muren. Zodra de Aalsterse horeca nog eens op slot gaat, zal hij eindelijk doorbreken.
En een farse 90ies Epiphone Supernova kopen met de dikke flappen. In de kleur ‘Manchester City Blue’ graag, merci!
RANDVOORWAARDEN
Sla de zwarte tandenplak uit mijn bek
en spuw de inkt over een landkaart
ze toont je de sluipweg die ons
’s nachts terug thuis brengt
lees de achterflap van dit lichaam
en bedenk welke heldenverhalen
deze littekens moesten bedekken
het ruist tussen je oren, klotst in ons bloed
en zingt je een lied over de plaats die je
even aanraakt en nooit meer helemaal loslaat
als je straks definitief weggaat
we hadden elkaar tenslotte overal kunnen
ontmoeten, deden het vervolgens enkel
onmiskenbaar hier.