Marc Tritsmans (1959) is dichter. Hij studeerde tandheelkunde en werkt als milieuambtenaar. Na publicatie van een aantal losse gedichten in diverse literaire tijdschriften debuteerde hij in 1992 met de bundel 'De wetten van de zwaartekracht'. Centraal in deze en volgende bundels staan de fundamentele levensvragen, die grotendeels onbeantwoord blijven. Herinnering, verlangen en gemis zijn sleutelwoorden in de overwegend zachte, in melancholie gedrenkte gedichten. De dichter streeft daarbij duidelijk naar transparantie. In 1991 won hij de P.-G. Buckinxprijs met ‘Cyclus Alpen’, en in 1995 opnieuw met het gedicht ‘Blad’. In 2010 werd hij bekroond met de poëzieprijs Melopee van de gemeente Laarne voor het gedicht ‘Geen aanleg’. In 2011 kreeg hij de Herman de Coninckprijs voor 'Studie van de schaduw', en tevens de publieksprijs voor het beste gedicht met ‘Uitgesproken’.
Glimlach
Sta even stil bij deze woorden
op dit raam waardoor het licht
naar binnen valt in een kamer
van een huis waarin mensen
wonen. Plots kijk je misschien
pal in de ogen van wie daar
toevallig zit of staat. Wie hier
leest en wie daarbinnen leeft
weet dat dit gebeuren kan. Tracht
dan even te glimlachen naar elkaar.
Zelfs door superisolerend glas laat
een glimlach zich niet tegenhouden.
Ik zou graag dit weesgedicht van Astrid Arns willen adopteren.
We hebben jouw adoptieaanvraag voor het weesgedicht van Astrid Arns goed ontvangen!
Proficiat en bedankt voor de adoptie van jouw weesgedicht!
Jouw aanvraag is goed ontvangen. We contacteren jou zo snel mogelijk om verdere afspraken te maken.