Kristien Hemmerechts (1955) is schrijver en essayist. Ze studeerde Germaanse filologie en behaalde een doctoraat Engelse literatuur. Ze doceert aan de KU Brussel en het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen. Na de publicatie van enkele verhalen in het Engels verscheen in 1987 haar eerste roman, 'Een zuil van zout', waarvoor ze de Provinciale Prijs voor de Letterkunde, Brabant kreeg. Onder meer werden haar andere verhalenbundels en romans 'Weerberichten', ''s Nachts' en 'Brede heupen' bekroond, en in 1993 kreeg ze de Frans Kellendonk-prijs voor haar gehele oeuvre. In 2016 debuteerde ze met 'Ik ben KameLeon' als kinderboekauteur. Dit boek kreeg in 2017 een vervolg onder de naam 'Big wordt beer'. Haar werk is ook vaak vertaald. Volgens de auteur ontstaat schrijven 'waar het spreken te kort schiet. Waar je niet over kunt spreken, daar schrijf je dan maar over. Misschien is het soort ervaringen dat je neerschrijft autobiografisch, maar zijn de feiten zelf dat niet.' Ze is weduwe van dichter-essayist Herman de Coninck. Over hem en hen samen gaat haar boek 'Taal zonder mij'.
Maar het allermooiste is
twee mensen die van elkaar houden.
Dat is uitzonderlijker dan je denkt.
Liefde is de witte neushoorn van
het menselijk hart.
Misschien is dit de test:
snuffel aan je vriend, vriendin,
ouder, kind, geliefde,
en zeg me of je houdt van wat je ruikt.
Wil je neus nog dieper in die huid?
Gaat hij brutaal op zoek naar oksel?
Dat is de ultieme test. De okseltest.
Jij en ik zijn van hetzelfde zweet, hetzelfde bloed.
Het heeft met nest te maken.
Met gulzig lachen en huilen,
en domweg graag zien.
Thuis zijn. Willen bijten in.